تاریخچه:
منشاء پیازها اصولاً از آسیا و خاورمیانه است كه گسترش پیدا كرده اند. پیازها مورد تحسین مصریها قرار می‌گرفتند . آنها نه تنها بعنوان پول از آن استفاده می‌كردند بلكه بر سر قبر شاهان می‌گذاشتند و این به منزله هدیه ای برای مرده بشمار می‌رفت كه این هدیه اهمیت روحی برای مرده در زمان زندگی پس از مرگ او داشت.
پیاز در طول زمان نه تنها در آشپزی بلكه خاصیتهای درمانی آن مورد توجه قرار گرفته است. در اوایل قرن ششم به عنوان دارو در هند استفاده می‌شد. هندیها در استفاده پیاز شهرت داشتند. در یونان باستان آن را با مخلفات اضافی مخلوط می‌كردند چون مردم آن را خیلی تند و تیز نمی‌دانستند، با این حال، بخاطر بوی بدآن ، پیاز در میان مردمان فقیر در سراسر دنیا كه می‌توانستند به راحتی از این گیاه ارزان برای خوش طعم كردن غذاهایشان استفاده كنند شهرت یافت.
پیازها بعنوان یك گیاه بی قید و شرط در تركیبات مواد غذایی بسیاری از كشورهای اروپایی در دوره قرون وسطی مورد استفاده قرار می‌گرفت و بعدها بعنوان یك صبحانه سالم و كلاسیك استفاده می‌شد.
كریستف كلمب پیاز را به هند غربی آورد. پرورش آنها در سرتاسر نیمكره غربی گسترش یافت. امروزه چین، هند، ایالت متحده آمریكا، روسیه و اسپانیا از تولیدكنندگان برتر پیاز هستند.
توضیحات:
پیاز ممكن است اشك چشم شما را بیرون آورد، و بوی بدی به نفس شما بدهد اما اشتهای شما را باز می‌كند. پیاز كه اسم علمی‌آن ALLIUMSPA است به رنگ قهوه‌ای كم رنگ، سفید و قرمز با یك گل پیاز و پوستی به ضخامت یك كاغذ دیده می‌شود، مزه تندی دارد و در همه مناطق دنیا در غذای خود از آن استفاده می‌كنند. همچنین پیازها در سایز، رنگ و مزه بسته به نوعشان با هم متفاوتند. كلمه پیاز (onion) از حرف لاتین unio به معنی تك یامنحصر می‌آید، چون گیاه پیاز فقط یك گل دارد. همچنین نام آن (union) به معنی متحد را نشان می‌دهد، كه بیانگر لایه‌های پیاز است كه به دور یك مركز قرار دارند.
چگونه می‌توان یك آشپزخانه را بدون بو و مزه تند پیاز كه طعم دهنده بیشترغذاهاست تصور كرد. خوشبختانه پیاز زرد در همه فصول سال در دسترس هستند ولی نوع شیرین آن محدود به بعضی از فصلها‌ست و فقط در آن فصلها در دسترس‌اند.