متاسفانه بيماري ديگري به نام «کاهش حجم ريه بر اثر چاقي مفرط» بسياري از مواقع با اين بيماري اشتباه گرفته مي شود و حتي گاه به اشتباه مورد درمان قرار مي گيرد. اغلب اين افراد کساني هستند که از دوران نوجواني وزن بالايي داشته اند و ميزان توده بدني آنها که بر حسب نسبت وزن به قد به توان دو محاسبه مي شود، بيش از ?? است. يعني قفسه سينه اين افراد اغلب به خاطر سنگيني وزن بخوبي قادر به انجام عمل دم و بازدم نيست. به همين ميزان اکسيژن خون اين افراد در طولاني مدت کاهش مي يابد و بر شدت ميزان گازهاي سمي مانند کربنيک افزوده مي شود. در صورتي که اين افراد وزن خود را متعادل کنند، بهبودي شان ممکن است، اما اگر به مرحله اي برسند که وزنشان قابل کم کردن نباشد، نارسايي قلب و ريه متوجه آنان خواهد شد و سرنوشتي مانند افراد مبتلا به بيماري هاي انسداد مزمن ريوي در انتظار آنان خواهد بود. بنابراين مي توان گفت چاقي بالقوه به عنوان يک فاکتور خطرناک، ايجادکننده بيماري هاي مزمن انسدادي ريوي نيست، ولي مي تواند بيماري انسدادي را بدتر کند. به همين دليل، از دوران کودکي بايد از ابتلا به چاقي افراد پيشگيري شود. همچنين زنان باردار بايد ورزش کنند و به تناسب اندام و رژيم غذايي توجه ويژه داشته باشند، زيرا اغلب آنها به علت رعايت نکردن رژيم غذايي مناسب و کم تحرکي پس از هر بار زايمان هفت تا هشت کيلوگرم وزن اضافه مي کنند. نانواها و افرادي که در کوره پزي ها مشغول کار هستند، بيش از ديگران مستعد ابتلا به اين بيماري هستند.