كفش مناسب برای پیاده‌روی

يك كفش خوب بايد كاملاً انعطاف‌پذير باشد و خم شود. اگر كفش بيش از حد سفت باشد، پاها تاول خواهد زد. كفش‌هاي پارچه‌اي از كفش‌هاي چرم بهترند، زيرا پاها در آنها راحت‌تر نفس مي‌كشند. كفش بايد سبك باشد. كفشي را كه درز يا دوخت آن به پا فشار مي‌آورد، نخريد؛ زيرا ممكن است باعث تاول، پينه و يا ساير آسيب‌ديدگي‌ها شود. پا در طول روز متورم و كمي بزرگ‌تر از اندازه طبيعي خود مي‌شود؛ بنابراين در هنگام خريد حتماً به اين موضوع توجه كنيد. هنگام پياده‌روي، جورابي بپوشيد كه هميشه به پا مي‌كنيد. جوراب‌هاي مصنوعي از جنس پلي پروپيلن بهتر از پنبه هستند، زيرا علاوه بر اينكه پا را خشك نگه مي‌دارند، مانع تاول و آسيب‌هاي ديگر پوستي مي‌شوند. بهتر است بلندترين انگشت پاي شما با كفش 1 سانت فاصله داشته باشد تا انگشتان پا به راحتي حركت كنند. البته كفش آنقدر هم نبايد براي پا بزرگ باشد كه لق بزند. هنگام خريد، هر دو لنگه كفش را امتحان كنيد و اگر يك پاي شما بزرگ‌تر است، سايز بزرگ‌تر را بخريد.

حتماً از فروشگاه‌هاي معتبر خريد كنيد. متخصصان معتقدند كه پياده‌روي به مدت 30 دقيقه و پنج بار در هفته براي بهبود سلامت و تناسب اندام ضروري است. در اينجا به چند روش اشاره خواهيم كرد كه با رعايت آنها مي‌توانيد روزانه تقريباً 30 دقيقه پياده‌روي كنيد:

روزانه 30 دقيقه پياده‌روي كنيد. قبل از اينكه به مقصد برسيد، از ماشين پياده شويد و چند ايستگاه را پياده طي كنيد. هنگام خريد، اتومبيل خود را كمي دورتر از فروشگاه پارك كنيد. بعد از اينكه غذاي خود را سفارش داديد، فرصت داريد تا زمان آماده شدن غذا كمي در محوطه باز رستوران قدم بزنيد. در مسافت‌هاي كوتاه، به جاي اينكه ماشين ببريد و وقت خود را در ترافيك هدر بدهيد، پياده برويد. كفش‌هاي پياده‌روي خود را هميشه همراه داشته باشيد و در محل كار براي كاهش استرس يك پياده‌روي 10 دقيقه‌اي انجام دهيد.

آيا اولين قدم‌هاي خود را به خاطر مي‌آوريد؟
آيا به ياد داريد هنگامي كه اولين قدم خود را برداشتيد، چگونه اطرافيان‌تان شما را تشويق كردند؟ به مرور اين موضوع به يك امر عادي و روزمره تبديل شد تا اينكه امروزه بيشتر بزرگسالان ترجيح مي‌دهند يك جا بنشينند و كمتر راه بروند. در فاصله سال‌هاي 2001-2005، تعداد افرادي كه بيشتر ساعات روز خود را در حالت نشسته سپري مي‌كردند، از 8/36 درصد به 9/39 درصد افزايش يافته است كه يكي از دلايل آن مي‌تواند استرس‌هاي زندگي باشد كه موجب كاهش تحرك و ورزش در افراد مي‌شود. پيشرفت علم و فناوري (حتي توليد مسواك برقي) يكي ديگر از عوامل كاهش فعاليت‌هاي روزانه و طبيعي انسان است كه تمامي اينها تاثير منفي در سلامتي انسان دارد. در ايالات متحده، اولين عامل مرگ و مير قابل پيشگيري، مصرف دخانيات و دومين عامل، بي‌تحركي شناخته شده است.